Wyspa Lošinj
Wyspa Losinj - Lošinj, Mali Lošinj, Veli Lošinj, łagodny klimat, wiecznie zielona roślinność, wspaniałe warunki dla leczenia chronicznych chorób układu oddechowego, hotele Lošinj, hotel Aurora, hotel Vespera, apartamenty Lošinj, Vila Lošinj, domki mobilne Lošinj, Kvarner, Chorwacja
Charakterystyka geograficzna archipelagu Cres-Lošinj
Wyspy Cres i Lošinj rościągnięte od północnego zachodu do południowego wschodu mają 99 kilometrów długości z całkowitym obszarem obejmującym 513 km2 lub 16% całego archipelagu Jardan. W starożytnści obie wyspy były jednolitym lądem, aż do momentu, gdy Ilyrowie stworzyli kanał w miejscowości Osor.
Archipelag Lošinj zawiera nastepujące wyspy: Lošinj (74,68 km2), Unije (17,77 km2), Ilovik (5,88 km2), Susak (3,76 km2), Vele Srakane (1,17 km2) oraz wiele niezamieszkałych mniejszych wysp i raf. Lošinj to 11. co do wielkości wyspa w archipelagu Jardan, długa na 33 kilometry, z różnicą w szerokości od 4,7 km do 0,25 km w środkowej części niedaleko Mali Lošinj. Całkowita długość wybrzeża to 112,7 km ze wskaźnikiem względnej zadłużenia 3,7 km.
Struktura wyspy to mieszkanka kredy wapiennej, dolomitu oraz innych skał. Rzeźba terenu Lošinj rozróżnia dwa rodzaje reliefu - 10 kilometrowy masyw Osorscica z szczytem Televrina (588 m n.p.m.) i Święty Mikul (557 m n.p.m.) i żleby na zachodniej części, drugi to charakterystyczna dinarska struktura z kilkoma szczytami ponad 200 metrowymi - Kriška (217 m n.p.m.) i Święty Ivan (234 m n.p.m.).
Na wyspie Lošinj występuje łagodny klimat, wiecznie zielona roślinność (pirra, laur, drzewa cynamonowe, sosny, cyprysy) oraz 2 600 słonecznych dni w roku. Średnia wilgotnosć powietrza wynosi 70%, a średnie temperatury to 29°C w lecie i 7°C w zimie.
Historia Cres i archipelagu Lošinj
Nawet Limbyrczycy i Rzymianie przepływający przez kanał wybudowany przez Ilyrów doceniali piękno tego regionu. W VII wieku Rzymianie osiedlili się w Osor, kiedy to Chorwacji zamieszkali na pozostałym regionie Cres. Mniejsza wyspa Osor jest mocno zarośnięta przez krzewy i lasy, co nie pozwala się przez nią przedostać. Osor jest użyty głównie jako pastwiska dla bydła.
Ze względu na ciężkie warunki życia, nazwa wyspy została zmieniona na Lošinj. (loš w jezyku chorwacki oznacza “zły”). Pierwsze wzmianki o zaludnieniu tych terenów pochodzą z XIII wieku, wierząc legendzie, że 12 rodzin z rozkazu władcy Obrada Harnovića osiedliło się na górze św. Mikołaja (obecnie góra św. Anny w Veli Lošnij).
Drugą obecnie namniejszą zamieszkałą osadą jest Mali Lošinj, która powstała w XIII wieku, gdy grupa imigrantów osiedliła się na zatoce Świętego Marcina.
Historia wysp jest bardzo złożona, ponieważ te tereny były rządzone przez Republikę Wenecji, Bizancjum, Monarchium Austro-Węgierskie. Po zakończeniu I Wojny Światowej w 1920 roku, wyspy zostały przypisane do zarządzania przez włoskich faszystów, do momentu ich kapitulacji w 1945 roku i zwrócone chorwackiemu rządowi.
XIX wiek przyniósł zmianę, czyli polityczną stabilizację sytuacji. Status Lošinj, jako silne centrum nadmorskie i Cres z mocno rozwiniętym rolnictwem. W 1852 r. kapitan Antonio Baricević rozpoczął konstrukcję stoczni w Veli Lošinj. Następnie w 1856 roku zamówił powiększenie portu Rovenska, wybudował falochron, którego fundatorem kamienia był Hapsburg Archduke Maximilian, czyli młodszy brat Imperatora Franciszka Józefa I.
W 1868 roku, Mali Lošinj zdobył swoją świetność ze stworzonymi 11 stoczniami, co sprawiło, że stał się najsilniejszą flotą na Morzu Adriatyckim. Niestety, regres nastał po odkryciu maszyny parowej i wystąpieniu choroby mączniaka rzekomego winorośli, która zaatakował winnice. To spowodowało, że ludność zaczęła masowo opuszczać wyspę, głównie do Ameryki.
Wyjątkowością tego miejsca jest łagodny klimat, bujna flora i jakość powietrza z wysokim poziomem morskiego aerozolu. Co efektem było wyróżnienie Lošinj w 1892 r. w postaci status zimowego kurortu zdrowia i klimatu. W 1893 r. Spiridon Gopcević otworzył obserwatorium astronomiczne i rozpoczął pierwszą podróż astronomiczną.
Klimat na wyspie Lošinj
Dobra pozycja wyspy z ciepłymi prądami z południa Morza Śródziemnomorskiego rozporwadzanymi po swoich brzegach sprawia, że Lošinj posiada łagodny klimat sródziemnomorski, charakteryzujący się gorącymi, suchymi sezonami letnimi i ciepłymi, ale deszczowymi zimami. Najbardziej obfite w deszcze są miesiące: wrzesień, listopad i grudzień, kiedy to pozostała częśc roku jest sucha. Jeśli weźmiemy pod uwagę obfitość gatunków roślin, dobry wpływ morskiego aerozolu, średnią wilgotność powietrza w 70%, niską amplitudę temperatur i nasłonecznienienie 2563 godzin rocznie to można stwierdzić, że te warunki są idealne do leczenia chorób ukałdu oddechowego. 1 sierpnia 1880 roku w Mali Lošinj, dzięki profesorowi Ambrozemu Haračić, powstała pierwsza stacja pogodowa, która została połączona z instytutem meteorologicznym w Wiedniu. Poprzez to zdarzenie, światowa uwaga została skierowana na tę małą wysepkę na Adriatyku. Austro-węgierski Minister zdrowia ogłosił wyspę Lošinj w 1892 r. ośrodkiem klimatyczno-zdrowotnym.
Dzięki tym badaniom, w 1886 roku, Hapsburg Archduke Charles Stephen w regionie Podjavori wybudował zamek z ogrodem wypełnionym egzotycznymi roślinami.
Ze względu na profesora Haracića, skalne przestrzenie wyspy Lošinj zostały zalesione gęstymi lasami sosnowymi, w następstwie czego współcześnie lasy są niezmierzonyną wartością i symbolem wyspy.
Charakterystyka geograficzna archipelagu Cres-Lošinj
Wyspy Cres i Lošinj rościągnięte od północnego zachodu do południowego wschodu mają 99 kilometrów długości z całkowitym obszarem obejmującym 513 km2 lub 16% całego archipelagu Jardan. W starożytnści obie wyspy były jednolitym lądem, aż do momentu, gdy Ilyrowie stworzyli kanał w miejscowości Osor.
Archipelag Lošinj zawiera nastepujące wyspy: Lošinj (74,68 km2), Unije (17,77 km2), Ilovik (5,88 km2), Susak (3,76 km2), Vele Srakane (1,17 km2) oraz wiele niezamieszkałych mniejszych wysp i raf. Lošinj to 11. co do wielkości wyspa w archipelagu Jardan, długa na 33 kilometry, z różnicą w szerokości od 4,7 km do 0,25 km w środkowej części niedaleko Mali Lošinj. Całkowita długość wybrzeża to 112,7 km ze wskaźnikiem względnej zadłużenia 3,7 km.
Struktura wyspy to mieszkanka kredy wapiennej, dolomitu oraz innych skał. Rzeźba terenu Lošinj rozróżnia dwa rodzaje reliefu - 10 kilometrowy masyw Osorscica z szczytem Televrina (588 m n.p.m.) i Święty Mikul (557 m n.p.m.) i żleby na zachodniej części, drugi to charakterystyczna dinarska struktura z kilkoma szczytami ponad 200 metrowymi - Kriška (217 m n.p.m.) i Święty Ivan (234 m n.p.m.).
Na wyspie Lošinj występuje łagodny klimat, wiecznie zielona roślinność (pirra, laur, drzewa cynamonowe, sosny, cyprysy) oraz 2 600 słonecznych dni w roku. Średnia wilgotnosć powietrza wynosi 70%, a średnie temperatury to 29°C w lecie i 7°C w zimie.
Historia Cres i archipelagu Lošinj
Nawet Limbyrczycy i Rzymianie przepływający przez kanał wybudowany przez Ilyrów doceniali piękno tego regionu. W VII wieku Rzymianie osiedlili się w Osor, kiedy to Chorwacji zamieszkali na pozostałym regionie Cres. Mniejsza wyspa Osor jest mocno zarośnięta przez krzewy i lasy, co nie pozwala się przez nią przedostać. Osor jest użyty głównie jako pastwiska dla bydła.
Ze względu na ciężkie warunki życia, nazwa wyspy została zmieniona na Lošinj. (loš w jezyku chorwacki oznacza “zły”). Pierwsze wzmianki o zaludnieniu tych terenów pochodzą z XIII wieku, wierząc legendzie, że 12 rodzin z rozkazu władcy Obrada Harnovića osiedliło się na górze św. Mikołaja (obecnie góra św. Anny w Veli Lošnij).
Drugą obecnie namniejszą zamieszkałą osadą jest Mali Lošinj, która powstała w XIII wieku, gdy grupa imigrantów osiedliła się na zatoce Świętego Marcina.
Historia wysp jest bardzo złożona, ponieważ te tereny były rządzone przez Republikę Wenecji, Bizancjum, Monarchium Austro-Węgierskie. Po zakończeniu I Wojny Światowej w 1920 roku, wyspy zostały przypisane do zarządzania przez włoskich faszystów, do momentu ich kapitulacji w 1945 roku i zwrócone chorwackiemu rządowi.
XIX wiek przyniósł zmianę, czyli polityczną stabilizację sytuacji. Status Lošinj, jako silne centrum nadmorskie i Cres z mocno rozwiniętym rolnictwem. W 1852 r. kapitan Antonio Baricević rozpoczął konstrukcję stoczni w Veli Lošinj. Następnie w 1856 roku zamówił powiększenie portu Rovenska, wybudował falochron, którego fundatorem kamienia był Hapsburg Archduke Maximilian, czyli młodszy brat Imperatora Franciszka Józefa I.
W 1868 roku, Mali Lošinj zdobył swoją świetność ze stworzonymi 11 stoczniami, co sprawiło, że stał się najsilniejszą flotą na Morzu Adriatyckim. Niestety, regres nastał po odkryciu maszyny parowej i wystąpieniu choroby mączniaka rzekomego winorośli, która zaatakował winnice. To spowodowało, że ludność zaczęła masowo opuszczać wyspę, głównie do Ameryki.
Wyjątkowością tego miejsca jest łagodny klimat, bujna flora i jakość powietrza z wysokim poziomem morskiego aerozolu. Co efektem było wyróżnienie Lošinj w 1892 r. w postaci status zimowego kurortu zdrowia i klimatu. W 1893 r. Spiridon Gopcević otworzył obserwatorium astronomiczne i rozpoczął pierwszą podróż astronomiczną.
Klimat na wyspie Lošinj
Dobra pozycja wyspy z ciepłymi prądami z południa Morza Śródziemnomorskiego rozporwadzanymi po swoich brzegach sprawia, że Lošinj posiada łagodny klimat sródziemnomorski, charakteryzujący się gorącymi, suchymi sezonami letnimi i ciepłymi, ale deszczowymi zimami. Najbardziej obfite w deszcze są miesiące: wrzesień, listopad i grudzień, kiedy to pozostała częśc roku jest sucha. Jeśli weźmiemy pod uwagę obfitość gatunków roślin, dobry wpływ morskiego aerozolu, średnią wilgotność powietrza w 70%, niską amplitudę temperatur i nasłonecznienienie 2563 godzin rocznie to można stwierdzić, że te warunki są idealne do leczenia chorób ukałdu oddechowego. 1 sierpnia 1880 roku w Mali Lošinj, dzięki profesorowi Ambrozemu Haračić, powstała pierwsza stacja pogodowa, która została połączona z instytutem meteorologicznym w Wiedniu. Poprzez to zdarzenie, światowa uwaga została skierowana na tę małą wysepkę na Adriatyku. Austro-węgierski Minister zdrowia ogłosił wyspę Lošinj w 1892 r. ośrodkiem klimatyczno-zdrowotnym.
Dzięki tym badaniom, w 1886 roku, Hapsburg Archduke Charles Stephen w regionie Podjavori wybudował zamek z ogrodem wypełnionym egzotycznymi roślinami.
Ze względu na profesora Haracića, skalne przestrzenie wyspy Lošinj zostały zalesione gęstymi lasami sosnowymi, w następstwie czego współcześnie lasy są niezmierzonyną wartością i symbolem wyspy.
