Otok Hvar
b>Wyspa Hvar, Chorwacja
Hvar, wyspa na Morzu Adriatyckim jest centralną częścią archipelagu dalmatyńskiego z powierzchnią 299,6 km2 (długość 67,5km i szerokość 10,5km); populacja wynosi 10 648 mieszkańców (2011). Wyspa Hvar jest admisnistracyjnie częścią Split-Dalamcja w żupniji Dalmacja, Chorwacja.
Przez reprezentacyjną część różnorodnego południa chorwackiego archipelagu, ukształtowanego w liczne wyspy, od najwcześniejszych dni, Hvar stał się głównym miejscem rozpoznania i wyróżniony przez zarówno jego naturalne piękno jak i jego kulturalne zalety. Był wybrany przez wczesnych prehistorycznych mieszkańców, ze względu na przyjemny klimat, dogodne schronienia, jego grunty orne dobrze nadające się do uprawy, też zaoferowało dobre warunki do obrony i możliwości budowlanych.
Z powodu jego łagodnego klimatu, zapachu lawendy i innych aromatycznych ziół, które napełniają powietrze, wysepka Hvar była znana jako uzdrowisko od 1868 roku.
Głównymi miejscami (wszystkie na brzegu wyspy) są: Miasto Hvar, Stari Grad, Jelsa, Sućuraj i Vrboska. Inne miejsca na wybrzeżu to: Brusje, Grablje, Selca kod Starog Grada, Dol, Rudina, Vrbanj, Svirče, Vrisnik, Pitve, Humac, Poljica, Zastražišće, Gdinj, Bogomolje i Selca kod Bogomolja. Wyspa Hvar jest oddzielona od wyspy Brač (przez kanał Hvar), od wyspy Vis (przez kanał Vis), od wyspy Korčula (przez kanał Korčula) i od półwyspu Peljesac (przez kanał Neretva), kiedy od wschodniego przylądka wyspy (Sućuraj) jest położony prawie 5 kilometrów od głównego lądu (Drvenik na riwierze Makarska). Na przeciw zachodniej części południowego wybrzeża Hvar znajdują się wyspy Pakleni (Pakleni Otoci), a obok środkowej części wyspa Ščedro. Pasmo górskie rozciąga się przez środkową część wyspy, z najwyższym szczytem Sveti Nikola (Świety Mikołaj) (628 m n.p.m.); jego północna ziemia jest żyznym Dużym Polem (Velo Polje). Północne wybrzeże wyspy, z przestronną zatoką Stari Grad i liczbebą ilością zatoczek, natomiast południe jest łagodniejsze w ukształtowaniu terenu.
Wyspa Hvar jest znana z łagodnego śródziemnomorskiego klimatu. Charakteryzuje się przyjemnymi zimami, ciepłymi latami i wieloma godzinami słońca (2 718 godzin na rok). Maksymalne temperatury nigdy nie są zbyt wysokie, by uniemożliwić uprawę roli (najwyższa zanotowana temperatura to 37°C w 1935 roku). Średnie temperatury w zimie dochodzą do 9,1°C (w styczniu 8,4°C, a w lipcu 24,8°C). Śnieg występuje bardzo sporadycznie, w ostatnich 10 latach spadł śnieg w styczniu tylko w ciągu 3 dni i jeden dzień w lutym.
Gospodarka jest oparta na turystyce, rybołóstwie, rolnictwie, uprawie winorośli, gajów oliwnych i wyjątkowo uprawą rozmarynu i lawendy. Wyspa Hvar posiada trzy fabryki przetwórstwa rybnego: Sućuraj, Vroboska i Hvar. Główne miejsca na wyspie są połączone regionalną drogą D-116 Hvar- Sućuraj. Linie promowe: Sućuraj - Drvenik, Stari Grad – Split, Stari Grad – Ancona (Włochy). Linie statków: Hvar - Split and Jelsa – Bol (wyspa Brač) - Split. Więcej informacji dla podróżnych można znaleźć tutaj. Wyspa Hvar była zamieszkana już w prehistorycznych czasach, a potem zajęta przez ilyrylów, którzy weszli w konflikt z greckimi koloniami w IV wieku przed Chrystusem. W Oglavak i Koščak (niedaleko Sućuraj na wschodnim przylądku wyspy) znajdowało się miejsce pobytu ilyryjskiej królowej Teuta. Liczne kurhany na wyspie świadczą o przebywaniu na tych terenach ilirów. Hvar zaakceptował greckich osadników, ale był jedynym, który miał jońskie porozumienie (Pharos, dzisiaj Stari Grad). Hvar odgrywał istotną rolę w rzymsko-ilyryjskim konflikcie, kiedy rządy (Demetrije Hvaranin) chroniły jego niezależności. W czasach rzymskich, Hvar utracił wcześniejszą znaczenie.
W VII wieku, wyspa Hvar została włączona do Księstwa Chorwacji (Królestwo Chorwacji od 925 do 1102 roku). W nastepnych wiekach, Hvar rozpoznał suwerenność chorwacko-węgierskiego władcy, bośniackiego króla Tvrko, książę Splitu Hrvoje, Republika Dubrovnik, Wenecja, Francja, Austria, Włochy, Jugosławia i wreszcie Republika Chorwacji (od 1991 roku).
W wiekach XVI i XVII, Hvar stał się wybitnym centrum literatury chorwackiej (Petar Hektorović, Hanibal Lucić). Miasto i kilka innych miasteczek i wsi na wyspie mają wiele zabytków architektury i kultury, które dają świadectwo o znakomitej tradycji wyspy, ekonomicznej prosperity populacji i dbania o relacje między centrami kultury w przeszłości.
Przyjaźni ludzie, ciekawe wybrzeże, liczne malownicze, nienaruszone plaże i zatoki, dziewicza natura, bardzo bogaty historyczny i kulturany spadek, zapach lawendy, drzew oliwnych i wina są powodami, przez które wyspa Hvar zaprasza coraz więcej turystów każdego roku.
Ponadto, korzyści zdrowotne i naturalne piękno, miasto Hvar jest znane z kulturalnego dziedzictwa. Największy główny plac w Dalmacji (powierzchnia 4500 m2), z wieloma renesansowymi i barokowymi pałacami, dominującymi w miastach, które są otoczone murami obronnymi datowanymi na VII wiek.
Otok Hvar jest najdłuższą i najbardziej słoneczną wyspą w Chorwacji.
Hvar, wyspa na Morzu Adriatyckim jest centralną częścią archipelagu dalmatyńskiego z powierzchnią 299,6 km2 (długość 67,5km i szerokość 10,5km); populacja wynosi 10 648 mieszkańców (2011). Wyspa Hvar jest admisnistracyjnie częścią Split-Dalamcja w żupniji Dalmacja, Chorwacja.
Przez reprezentacyjną część różnorodnego południa chorwackiego archipelagu, ukształtowanego w liczne wyspy, od najwcześniejszych dni, Hvar stał się głównym miejscem rozpoznania i wyróżniony przez zarówno jego naturalne piękno jak i jego kulturalne zalety. Był wybrany przez wczesnych prehistorycznych mieszkańców, ze względu na przyjemny klimat, dogodne schronienia, jego grunty orne dobrze nadające się do uprawy, też zaoferowało dobre warunki do obrony i możliwości budowlanych.
Z powodu jego łagodnego klimatu, zapachu lawendy i innych aromatycznych ziół, które napełniają powietrze, wysepka Hvar była znana jako uzdrowisko od 1868 roku.
Głównymi miejscami (wszystkie na brzegu wyspy) są: Miasto Hvar, Stari Grad, Jelsa, Sućuraj i Vrboska. Inne miejsca na wybrzeżu to: Brusje, Grablje, Selca kod Starog Grada, Dol, Rudina, Vrbanj, Svirče, Vrisnik, Pitve, Humac, Poljica, Zastražišće, Gdinj, Bogomolje i Selca kod Bogomolja. Wyspa Hvar jest oddzielona od wyspy Brač (przez kanał Hvar), od wyspy Vis (przez kanał Vis), od wyspy Korčula (przez kanał Korčula) i od półwyspu Peljesac (przez kanał Neretva), kiedy od wschodniego przylądka wyspy (Sućuraj) jest położony prawie 5 kilometrów od głównego lądu (Drvenik na riwierze Makarska). Na przeciw zachodniej części południowego wybrzeża Hvar znajdują się wyspy Pakleni (Pakleni Otoci), a obok środkowej części wyspa Ščedro. Pasmo górskie rozciąga się przez środkową część wyspy, z najwyższym szczytem Sveti Nikola (Świety Mikołaj) (628 m n.p.m.); jego północna ziemia jest żyznym Dużym Polem (Velo Polje). Północne wybrzeże wyspy, z przestronną zatoką Stari Grad i liczbebą ilością zatoczek, natomiast południe jest łagodniejsze w ukształtowaniu terenu.
Wyspa Hvar jest znana z łagodnego śródziemnomorskiego klimatu. Charakteryzuje się przyjemnymi zimami, ciepłymi latami i wieloma godzinami słońca (2 718 godzin na rok). Maksymalne temperatury nigdy nie są zbyt wysokie, by uniemożliwić uprawę roli (najwyższa zanotowana temperatura to 37°C w 1935 roku). Średnie temperatury w zimie dochodzą do 9,1°C (w styczniu 8,4°C, a w lipcu 24,8°C). Śnieg występuje bardzo sporadycznie, w ostatnich 10 latach spadł śnieg w styczniu tylko w ciągu 3 dni i jeden dzień w lutym.
Gospodarka jest oparta na turystyce, rybołóstwie, rolnictwie, uprawie winorośli, gajów oliwnych i wyjątkowo uprawą rozmarynu i lawendy. Wyspa Hvar posiada trzy fabryki przetwórstwa rybnego: Sućuraj, Vroboska i Hvar. Główne miejsca na wyspie są połączone regionalną drogą D-116 Hvar- Sućuraj. Linie promowe: Sućuraj - Drvenik, Stari Grad – Split, Stari Grad – Ancona (Włochy). Linie statków: Hvar - Split and Jelsa – Bol (wyspa Brač) - Split. Więcej informacji dla podróżnych można znaleźć tutaj. Wyspa Hvar była zamieszkana już w prehistorycznych czasach, a potem zajęta przez ilyrylów, którzy weszli w konflikt z greckimi koloniami w IV wieku przed Chrystusem. W Oglavak i Koščak (niedaleko Sućuraj na wschodnim przylądku wyspy) znajdowało się miejsce pobytu ilyryjskiej królowej Teuta. Liczne kurhany na wyspie świadczą o przebywaniu na tych terenach ilirów. Hvar zaakceptował greckich osadników, ale był jedynym, który miał jońskie porozumienie (Pharos, dzisiaj Stari Grad). Hvar odgrywał istotną rolę w rzymsko-ilyryjskim konflikcie, kiedy rządy (Demetrije Hvaranin) chroniły jego niezależności. W czasach rzymskich, Hvar utracił wcześniejszą znaczenie.
W VII wieku, wyspa Hvar została włączona do Księstwa Chorwacji (Królestwo Chorwacji od 925 do 1102 roku). W nastepnych wiekach, Hvar rozpoznał suwerenność chorwacko-węgierskiego władcy, bośniackiego króla Tvrko, książę Splitu Hrvoje, Republika Dubrovnik, Wenecja, Francja, Austria, Włochy, Jugosławia i wreszcie Republika Chorwacji (od 1991 roku).
W wiekach XVI i XVII, Hvar stał się wybitnym centrum literatury chorwackiej (Petar Hektorović, Hanibal Lucić). Miasto i kilka innych miasteczek i wsi na wyspie mają wiele zabytków architektury i kultury, które dają świadectwo o znakomitej tradycji wyspy, ekonomicznej prosperity populacji i dbania o relacje między centrami kultury w przeszłości.
Przyjaźni ludzie, ciekawe wybrzeże, liczne malownicze, nienaruszone plaże i zatoki, dziewicza natura, bardzo bogaty historyczny i kulturany spadek, zapach lawendy, drzew oliwnych i wina są powodami, przez które wyspa Hvar zaprasza coraz więcej turystów każdego roku.
Ponadto, korzyści zdrowotne i naturalne piękno, miasto Hvar jest znane z kulturalnego dziedzictwa. Największy główny plac w Dalmacji (powierzchnia 4500 m2), z wieloma renesansowymi i barokowymi pałacami, dominującymi w miastach, które są otoczone murami obronnymi datowanymi na VII wiek.
